De Poëziekamer en haar identiteit.

Als een groepje gelijkgestemden "rond poëzie" hebben wij de Poëziekamer opgericht in 2000. Gemeenschappelijk hebben wij de liefde voor taal en voor het taalspel om daarmee dan creatief om te gaan. Geraakt worden door mens en natuur , emoties en associaties opgang laten komen, dit geeft de impuls tot schrijven. Het is belangrijk begrepen te worden, daarom gebruiken wij een communicatieve en universele taal. Onze visie lijkt wel tegen de stroming in te gaan. Daarom spreekt de Franse antropoloog Levi Strauss ons aan ( + 2009 ). Als lid van de Academie Française verzet hij zicht tegen de abstracte Westerse kunst. Hij argumenteert aldus:" de moderne kunst brengt een onttovering mee van de natuur door de rationele strakke wetenschap en door dominantie van het technisch-industriële leven. De kunstenaar raakt opgesloten in een wereld met vage normen met individualisme als gevolg. Codes verbreken, niet organisch tewerk gaan brengt nihilisme en chaos mee.

Wat is dan vernieuwend en harmoniserend?

Wij willen in respect voor mens en natuur geen breuklijnen veroorzaken, wij proberen in een samenspel echter van ieders eigenheid te komen tot een creatief woordenspel. Ook wordt het werk van andere dichters gelezen. In openheid en met tact begeleiden wij elkaar in dit artistiek avontuur. De boom van gedichten laten wij groeien met hier en daar een tak als toverstaf tot nieuwe originele poëzie.